Nogsteedsnietrijk M’n eigen hand zit bijna aan m’n gezicht gelijmd, zo vaak probeer ik frustratie of irritatie te uiten. Het lijkt wel alsof we veel mensen hebben die, ondanks hun educatie, nog steeds onzin kunnen uitkramen. Als ik aandelen in onzin kon kopen, had ik het gedaan. Dan was ik nu niet meer nog steeds niet rijk, zag Freek Vonk me eindelijk staan en kon ik elke dag dure whiskey drinken, sigaren roken en pokeren. Als ik iets heb geleerd van vloggers, is het wel om positief te blijven. Het hebben van een “positive mindset” binnen mijn “mental framework”. Het geluk is met de onwetenden zeggen we dan.
Dus ja. Van de week las ik in het laatste werk van Robert Greene (briljante schrijver, overigens) over het patroon van generaties in een maatschappij. Een oude generatie poogt altijd om conservatief te blijven, weinig te innoveren en meer vast te houden bij principes die voor hen vroeger hebben gewerkt. Mijn generatie, de huidige generatie, is de generatie die actief dingen pogen te veranderen en de nodige posities werven om dat te doen. Niet allemaal, natuurlijk. Zoals ik, ik ben maar een simpele blogger/developer/student/alcoho gelegenheidsdrinker. Niet bepaald een lijsttrekker voor een politieke partij. Ik weet niet of men dat zou willen. En de generatie die na mij komt, is een generatie die alles om zeep zal helpen. Kortgezegd: Kutgeneratie > *Beste generatie* > Oude eigenwijze lamzakken die niets weten. Zoiets.
Mijn generatie staat voor genderneutrale WC’s. Waarbij ik in een kroeg een filosofisch gesprek kan hebben met een *bijna vrouw* terwijl we aan het urineren zijn. Dat je mening alles mag zijn, behalve wanneer het X,Y of Z in een negatief daglicht zet. Voor een kloof graven tussen mensen die zwarte piet zien als slaaf en mensen die zich afvragen wat dat voor gezeik is. Voor een gedachtegoed die alles wat mannen aanraakt ziet als slecht. Dus ook tampons (geen grap, zoek maar op freebleeding).
Maar, verder, was het persoonlijk een redelijk jaar. Als je geen goede voornemens hebt, kan je ook jezelf niet teleurstellen. Echter heb ik kennis mogen maken met weeral goede boeken en goede whisky. Gepoogd om kaarttrucjes te leren, dit pak ik ooit weer op. Ik heb op drie verschillende plekken gewoond. Ik ben gestopt met koffie drinken en sigaretten roken (soort van). Ik probeer te stoppen met bier drinken. Heb m’n rijbewijs eindelijk gehaald, na minimaal 35 uur in een VW Polo te hebben gezeten met een vrouw die rook naar katten. Ik heb 81.000 minuten aan beluisterde muziek op Spotify, waarbij ik 115% niet-mainstream muziek luister. Mijn dubieuze smaak heeft zelfs een algoritme van Spotify gebroken.
Gelezen boeken:
- Skin in the game en Anti-fragile, beide door Nicolas Taleb
- 12 rules for life – Jordan Peterson
- Subtle art of not giving a fuck
- My Life van Oswald Mosley
- 48 Laws of Power en The Laws of Human nature door Robert Greene
- The Sun Also Rises – Ernest Hemingway
- Crime & Punishment – Fyodor Dostoevsky
- Meditations – Marcus Aurelius
- Steppenwolf – Herman Hesse
- In Stahlgewittern en Eumeswil door Ernst Junger (echt een baas, trouwens)
- Werken van Tacitus
Al met al. Het was een goed jaar. Mijn doelen voor aankomend jaar? Goed idee. Voornemens. Dingen waar ik men later over moet teleurstellen, maar het is beter dan niets. Ik ben al een tijdje volwassen, dus ook ik zal deze bagage moeten dragen.
Een boek schrijven. Serieus. Ik ben aan het experimenteren met verschillende ideeën, die volgens het internet enigszins nodig zijn. Het bedenken van een protagonist, een doel. Het komt een beetje in de buurt. Maar binnenkort kan ik gaan beginnen met schrijven. Maak je borst maar nat (mag ik dat nog zeggen in 2019?).
Data verzamelen. De eerste maand ga ik zo precies mogelijk mijn activiteiten loggen en mezelf confronteren waar ik mezelf mee bezig houd. Een man moet een hobby hebben. Het is het waarschijnlijk niet waard, want ik vraag me niet elke dag af waar mijn tijd is gebleven. Ik ben gewoon lui en nieuwsgierig.
Misschien toch maar meer schrijven. Ik doe het te weinig, maar dat verhaal weten we inmiddels wel.
Een elo van 1100~ met schaken. Jullie hebben misschien geen idee wat ik bedoel. Maar ELO is een puntensysteem bedacht om mensen van hetzelfde niveau tegen elkaar te laten spelen. Schaken is namelijk een spel waar je als 900 ELO speler WC papier bent voor iemand van 1000 ELO.
OF
Kaart trucjes leren. Ik ken wat redelijke basics, maar nog niet goed genoeg dat ik het met 10 bier effectief kan doen op feestjes. Want dan weet je dat je iets goed kan. Behalve autorijden. Niet autorijden met drank op.
We kijken wel even hoe het loopt. Hopelijk wordt het jaar 2019 weer gevuld met goed gezelschap, lekker eten, drank, fijne muziek en weer een goed potje zeiken zoals we alleen in Nederland dat kunnen. Proost.