Nogsteedsnietrijk Nog nooit eerder (afleidend van mijn geschiedeniskennis) is er in de Westerse wereld zo’n gebaar geweest als deze. Een gebaar dat kan worden gebruikt voor pispaal praktijken. Een gebaar dat kan worden gebruikt als iemand je bijna aanrijdt. Een gebaar zo simpel en effectief, dat wanneer het wordt toegepast, je een goede stoot maakt in de verbale arena waar je je tijdens het stappen met vrienden wel eens in zult bevinden. Wellicht heb je al door welke richting dit artikel ingaat (vast en zeker niet door het plaatje), maar ik heb het over de middelvinger.
De vinger die voor sommige mensen korter is dan de wijsvinger. Er zijn ook gevallen waarin deze even lang is of gewoon langer1. In ieder geval is een groot deel van de bevolking in bezit van minimaal een enkele middelvinger. Vaak ook twee. Dames en heren, jongens en meisjes, vandaag wil ik jullie iets nuttigs meegeven over dit non-verbale instrument.
Origine van de middelvinger
Het opsteken van je middelvinger is een kunst die al eeuwen, neen, millennia wordt gebruikt. In onze tijd betekent deze net even iets anders dan hinten naar homoseksuele bezigheden, zoals bij de Romeinen het geval was. Deze werd in die tijd gezien als een “uitnodiging” voor het betreden van de achterdeur. De Grieken hebben echter dit gebruik aan de Westerse bevolking nagelaten, aangezien zij dit gebaar ook gebruikten om elkaar te beledigen zonder hun mond open te hoeven trekken. Jammer genoeg is het niet op die manier naar ons overgewaaid; zij werd later weer aan ons aangereikt door de prachtige cultuurverspreiding van de States.
Er heerst alleen nog redelijk wat vaagheid. Tussen de Oudheid en nu zit nog heel wat jaren. Ik heb moeite met geloven dat ketters en heksen graag hun middelvingers opstaken naar de inquisitie wanneer zij werden opgeknoopt, verzopen of in brand werden gestoken. Dit omdat het gerucht gaat dat de Italianen die naar Amerika emigreerden, dit tafereel met zich meenamen.
Ook anno 2016 betekent de middelvinger nog andere dingen dan simpelweg een mede-weggebruiker subtiel vertellen dat je niet gediend bent van het invoegen op het allerlaatste moment. In sommige culturen vertel je dus alsnog dat je wel gediend van bent van ‘invoegen’, dus wees voorzichtig tijdens het stappen in bepaalde landen. Misverstanden leiden vaak tot ruzies of andere taferelen waar je misschien ook niet van bent gediend.
Toepassen van de middelvinger
Nu we een beetje backstory hebben besproken, kunnen we het veilig toepassen op onze medemens afhankelijk van onze intenties. Er is niemand die ons nog kan tegenspreken met “weet je überhaupt wel wat dat betekent?”, want ook daar hebben we nu de juiste munitie voor. Het uitnodigen voor een pitch-en-catch spelletje mag je zelf uitzoeken, dat soort dingen gaat mijn kennis te boven.
Ten eerste, is het middelvinger gebruik relatief aan de persoon. Als iemand regelmatig middelvingers naar zijn kop krijgt, betekent het niet dat het zijn effectiviteit verliest wanneer jij het een keer doet. De waarde daalt alleen voor de persoon die regelmatig zijn langste vinger toont. Realiseer je dat kwaliteit boven kwantiteit gaat, gebruik je middelvinger spaarzaam voor de personen die je regelmatig ziet.
Ten tweede, de middelvinger is niet iets om te gebruiken als comeback noch is het een witte vlag. Het is een non-verbale manier om te spotten met datgene wat er verbaal of non-verbaal naar je kop wordt geslingerd. Men kan het altijd nog zien als een teken dat hun “banter” min of meer geslaagd is, maar niets is minder waar. De middelvinger is de kurk voor het gat in jouw mentale muur, waar mensen hun verbale poep doorheen laten sijpelen. De banter stopt, omdat er een punt achter is gezet. Je hebt nu weer ruimte om een goede inkopper te maken, wanneer iemand onbewust die kans voor je neerlegt.
Ten derde en waarschijnlijk de meest voor de hand liggende toepassing is het communiceren dat je ergens niet van bent gediend en dat de andere persoon een hele flinke verkoudheid verdient.
- iets met de lengte van je mannelijkheid [↩]