Nogsteedsnietrijk Ooit had ik quotes op deze website staan – quotes als “Check de broncode” of “Goed in schrijven, slecht in verzinnen”. De ironie slaat in, want dit is ongeveer vijf jaar later nog steeds het geval. Is het al vijf jaar later? Ik geloof van wel, ik houd het niet actief bij. Regelmatig zie ik andere blogs voorbij komen op Facebook, in groepen waar ik maximaal drie keer per jaar een artikel in dump. Dat doet iedereen daar, dus ik denk dat je als lezer best gevleid zou mogen voelen dat ik al die puinzooi in mijn tijdlijn tolereer om een soort van bereik te kunnen creëren. Ik steek vrij weinig van andere blogs op, want erg inspirerend zijn ze niet.
Alleen bemin ik het feit dat deze mensen de discipline en enigszins de creativiteit bezitten om als een Chinees exporteur artikelen eruit te stampen, met verhalen over hoe ze kun kinderen eens op een alternatieve manier hebben opgevoed en niet vaccineren. Ondertussen zit ik dit artikel te kloppen met lugubere black metal op de achtergrond, een toetsenbord dat de ruiten laat trillen en ik vraag me grotendeels af of ik dit artikel überhaupt zou publiceren. Echter vergat ik die dopamine/endorfine/serotonine door m’n breintje als ik schrijf. Ik fixeerde me teveel op groei en dukaten, dat het schrijven zelf een beetje op de achtergrond leek te smelten.
Ik heb geprobeerd om het op de manier te doen zoals andere bloggers het doen. Een vast onderwerp, en regelmatig artikelen daarover uit te poepen en dan hopen dat mensen op een link in dat artikel klikken zodat je een paar cent krijgt. Onzinnig, ik weet het. Maar ik deed het, want ik dacht dat geld een mooie motivator was. Ik wilde het schrijven niet vergeten, alleen geen idee waarover te schrijven. Dat zijn dingen die kunnen gebeuren als je twijfelt aan wat mensen willen, wat kan en wat zinnig is. Je wordt een sell-out, hoe ironisch dat ook klinkt van een blog genaamd “nog steeds niet rijk”. Als ik rijk was, zou ik meer schrijven. Als ik niet rijk was, dan ja, zou ik ook moeten schrijven met zo’n naam.
Tering, ik was zelfs bezig een hele 30 dagen blog challenge na te doen. Na een half uur voelde ik mijn mannelijkheid krimpen en besloot te stoppen.
Maar, fuck dat. Fuck geld. Fuck lifestyle blogs. En fuck de moderne manier van bloggen.
Soms heb ik het idee dat sociale media, metal, alcohol en sigaretten m’n brein omgetoverd heeft tot een soort van pudding. Ik las dat consumptie gedrag dat effect kan hebben op het simpele, primitieve breintje van mensen. [Link naar artikeltje hier] Het artikel was alleen te lang, met kleine letters, geen kopjes na elke 5 regels tekst, dus dan houdt het voor mij ook vrij snel op. Misschien dat er dan toch een kern van waarheid in zit. Niet met metal overigens, hoewel Vice mij zou beschouwen als een potentieel terrorist. IS en metalheads hebben beide een affiniteit met zwart – die relatie is zo makkelijk gelegd, dat ik het niet eens doorhad. M’n creativiteit is dus echter een beetje versleten, net als m’n concentratie. Wellicht vooral dat laatste, omdat iets anders weer beargumenteerde dat creativiteit en concentratie hand in hand gaan.
Zelfs de SEO plugin die ik gebruik, geeft aan wanneer een tekst bagger te lezen is en een slechte ‘format’ heeft. Dit kan ik indammen door kortere zinnen te gebruiken, meer kopjes en kortere paragraafjes. Dit allemaal om mensen hun steeds luier wordende brein het hoofd te kunnen bieden. Als ze überhaupt op een bepaalde manier worden gelokt met een titel die bewust genoeg is omschreven om een klik te genereren.
En dan wanneer ik schrijf, weet ik niet of een artikel goed genoeg is. Wat voor creatieve zinspelingen ik moet opofferen om een groen vinkje te kunnen bemachtigen? Zodat mensen het alsnog niet lezen, vanwege het gebrek aan een kopje dat luidt “tien manieren om goed je kont af te vegen”. Misschien dat hedendaagse blogs helemaal verpauperd zijn geraakt door Buzzfeed, rumag en weet ik veel. Ik zal me er niet langer meer door laten intimideren. Make blogging great again en zo.
Het spijt me, lezer, dat ik mezelf heb laten misleiden door valse goden. Het zal mij en jou niet langer meer overkomen.
Maar, wat hebben we dan al wel bereikt in de afgelopen 5 jaar?
- 82 artikelen, waarvan 32 gepubliceerd, 2 in de prullenbak en 51 concepten.
- Ruim 100 likes op Facebook, waarvan meer dan de helft bestaat uit huismoeders. Ik hoop dat ze graag lezen over bier.
- Webverkeer uit Indonesie, China en Amerika.
- Kwaadwillende pogingen vanuit Oekraine, Amerika en Peru.
- Volgens CloudFlare 100 unieke bezoekers per dag, volgens Google Analytics 2 ofzo.
- Het hebben van een blog staat niet garant om bij vrouwen te scoren.
- Wel bij huismoeders.
- Niet wanneer ze de blog daadwerkelijk hebben gelezen.
- Nee, ik heb dat nog niet geprobeerd.
- Ik realiseer me nu dat schrijvers het beter deden in 1930 op dat vlak dan nu.
- Iemand heeft me geld aangeboden voor een kleine link naar zijn website.
- Spam via mijn contactformulier of ik geld wil lenen en andere schichtige aanbiedingen.
Moraal van dit verhaal? Geen idee, maar ik wilde gewoon iets plaatsen en het interesseert me eigenlijk niet zoveel meer wat de lezer denkt. Als je tot het einde van dit artikel hebt gelezen, zonder te skimmen, te zuchten en te verlangen naar een simpele “kop-met-drie-regels-tekst” constructie, dan chapeau. Jij mag er zijn. Laten we een keer bier drinken.