Nogsteedsnietrijk No-nut november kwam(haha) tot een eind, terwijl ik me bezighield met de no-shave november (dit na de laatste week van stoptober mee te hebben gepakt). De ironie wil dat no-nut de kans op dubieuze ziektes onder mannen vergroot; waar juist no-shave november geld wil binnenhalen om het tegen te werken. Bedoel ik dan dat mensen die zich niet scheren, juist tegen mannen zijn die niet de Duitse helm willen poetsen1? Nou, nee. Ik heb niet eens echt zin om het uit te leggen, want column schrijven is niet mijn ding. In ieder geval is niet scheren een stuk makkelijker voor een primatenbrein on consumptiemaatschappijsteroiden2, dan wekenlang niet te handkarren3 . Ik schrijf niet uit ervaring, dat zou absoluut ridicuul zijn. Maar ik kan me er een voorstelling bij maken.
Hoewel ik ooit jaren terug schreef over het belang van baarden (ik was 20), blijf ik genetisch gezien in het gebreke. Ik heb het excuus van NoShaveNovember omarmd om uit te proberen of ik als laat-twintiger vooralsnog de potentie heb ontwikkeld om ‘gewoon een vieze snor’ te laten groeien. Hij was vies. Heel vies. Zeker niet gewoon. Ik wist de gradatie van smerigheid al te voorspellen, maar ik dacht fuck it. We ballin’. Het is de ideale wijze om te leren schijt hebben aan wat mensen denken, maar ook de gemengde reacties op het een en ander. Ik hoef enkel mijn scheermes iets meer te verwaarlozen en het een maandje aanzien.
De reacties varieerden van paupersnor tot aan een ‘Ja, ik vind het leuk’, hoewel ik geneigd was om te denken dat die laatste persoon simpelweg loog. Het maakte me niet uit, want ik omarmde de reacties en bedacht me dat het niet heel veel uitmaakt. Ik wist precies waar ik mijn geld op inzette: vunzigheid. De vieze snor was nodig, want door het contrast komen positieve kanten meer naar voren. Dat was ook een leugen, want iemand die stinkt is nooit knap. Volgens mij.
Bij de ochtendgloren van de eerste dag van december, wanneer de zon later zijn bed uit komt dan ikzelf, sneed het blad van het scheermes de beduchte kutsnor van mijn gelaat af. Ik was gereinigd met de kracht van duizend douches. Maar de maand was nog maar net begonnen en het was tijd om de eerlijke reacties te oogsten: iedereen vond hem vies.